Podstawą prawną, która określa ochronę przez hałasem są zapisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz norma PN-87/B-02151/02.
Według rozporządzenia, budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby poziom hałasu, na który będą narażeni użytkownicy nie stanowił zagrożenia dla ich zdrowia, a także umożliwiał im pracę, odpoczynek i sen w zadowalających warunkach. Poziom hałasu przenikającego do pomieszczeń w budynkach mieszkalnych nie może przekraczać wartości dopuszczalnych, określonych w Polskich Normach dotyczących ochrony przed hałasem pomieszczeń w budynkach.
PN-87/B-02151/02 to norma, która określa dopuszczalne poziomy hałasu przenikającego do pomieszczeń przeznaczonych do przebywania ludzi w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Norma określa także dopuszczalne poziomy hałasu wytwarzanego przez urządzenia zainstalowane w pomieszczeniach technicznych stałego wyposażenia instalacyjnego budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego.
Przepisy te powinno się stosować zarówno przy projektowaniu, jak i użytkowaniu oraz modernizacji budynków oraz urządzeń technicznych będących na ich wyposażeniu, takich jak np. dźwigi osobowe czy towarowe. Ograniczenie poziomu dźwięku w budynku błędnie wykonanym pod względem akustycznym lub takim, w którym zainstalowano wyposażenie generujące hałas o wartościach przekraczających wartości dopuszczalne może okazać się trudne technicznie i kosztowne. Zgłoszenia nadmiernie hałasującego dźwigu osobowego czy towarowego (windy) przez mieszkańca budynku może spowodować interwencję uprawnionej jednostki. W wyniku kontroli właściciel będzie musiał doprowadzić budynek do stanu zgodności z wymaganiami przepisów budowlanych. Czynności naprawcze mogą obejmować prace konserwatorskie przy dźwigu, instalację izolacji akustycznej lub też uciążliwe prace budowlane zwiększające izolacyjność akustyczną przegród budowlanych. Koszty takich modyfikacji mogą być bardzo wysokie. Dlatego lepiej mieć pewność, że poziom dźwięku w pomieszczeniach budynku wynikający z pracy dźwigu spełnia wymagania odpowiednich przepisów.
Jedynym miarodajnym sposobem takiego potwierdzenia jest uzyskanie pozytywnych wyników pomiarów akustycznych zgodnie z metodą opisaną w normie PN-87/B-02156 Akustyka budowlana - Metody pomiaru poziomu dźwięku A w budynkach. Wykonanie badań już na etapie realizacji dostawy i instalacji dźwigu zapewnia sprawdzenie spełnienia wymienionych wymagań.
Centralne Laboratorium Dozoru Technicznego oferuje: inwestorom, dostawcom wyposażenia technicznego – zwłaszcza dźwigów osobowych i towarowych, użytkownikom i administratorom budynków przeprowadzenie profesjonalnych pomiarów hałasu w budynkach w celu określenia zgodności z wymaganiami normy PN-87/B-02151/02.
Centralne Laboratorium Dozoru Technicznego jest niezależnym, akredytowanym laboratorium badawczym w zakresie pomiarów poziomu dźwięku w budynkach wg normy PN-87/B-02156. Ponadto Laboratorium posiada akredytację w zakresie badania dźwigów, co ułatwia interpretację wyników pomiarów poziomu dźwięku emitowanego przez elementy i układy dźwigowe.
Równocześnie zwracamy uwagę na istotne zmiany normalizacyjne. W styczniu 2018 roku Polski Komitet Normalizacyjny opublikował normę PN-B-02151-2:2018-01 Akustyka budowlana - Ochrona przed hałasem w budynkach - Część 2: Wymagania dotyczące dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach. Umieszczenie nowej normy PN-B-02151-2:2018-01 w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, spowoduje obowiązek stosowania jej wymagań w odniesieniu do dźwigów w budynkach.
Dodatkowe informacje:
mgr inż. Jarosław Kubacki, tel.: (+48) 61 62 80 306, tel. kom.: +48 694 454 461, e-mail: jaroslaw.kubacki@udt.gov.pl
